مسؤولیت مدنی ناشی از حوادث رانندگی و تحولات آن در حقوق ایران

حوادث ناشی از رانندگی و تصدی وسیله ی نقلیه ی موتوری، شایع ترین حوادث سال های اخیر محسوب می شوند؛ در ایران نیز، آمار آن از حد استاندارد فراتر است. اخیراً در ایران، قوانینی به تصویب رسیده که سبب تحول در نظام مسؤولیت مدنی و جبران خسارت زیان دیده ی این گونه حوادث شده است؛ امری که نظام بیمه ای جبران خسارت را نیز متأثر می کند. این نوشتار در پی پاسخ به این پرسش است که آیا این تحولات، مبنای مسؤولیت را دگرگون نموده و از مباحث ضمان فقهی دور نموده؛ یا آن که در این مبانی تغییری حاصل نیامده است؟ نتیجه آن که، نظریه ی «جبران خسارت بی حد و حصر زیان دیده» موضوع ماده ی 26 قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی با نظام حقوقی ایران سازگار نیست؛ و در واقع با نظریه ی «انتساب فقهی» می توان به تفسیری متعادل دست یافت.